Gdy Chaldejczycy przywiedzeni promieniami szczególnie jasnej gwiazdy oddali pokłon Chrystusowi, dana została poganom nadzieja czczenia prawdziwego Boga. Gdy woda, poprzez nowy porządek rzeczy, została przemieniona w wino, dany został przedsmak Sakramentu nowego Kielicha. I gdy ochrzczony został Baranek Boży, dar odradzającego Chrztu, tak zbawiennego dla nas, został uświęcony. Dlatego skorośmy niedawno obchodzili Narodzenie naszego Zbawcy z wielką radością, jest naszym obowiązkiem dla Jego czci i z serdecznym oddaniem świętować również owe narodziny Jego potężnych dzieł. I jakże słusznym jest to, że zwiastujemy te tajemnice jako wykonane jednego dnia, skoro wyznajemy tajemnicę niewysłowionej Trójcy pod jednym imieniem Boga! Za sprawą tych cudów zatem Chrystus, nasz Pan i Odkupiciel upodobał sobie objawić się oczom ludzi, aby Jego niewidzialne Bóstwo, które spoczywało ukryte w Jego Człowieczeństwie, mogło ujawnić się w Jego działaniu. Weselmy się tedy duchowo w duchowych darach, odrzucając wszelką zmysłową przyjemność; aby światłość niebieskiej gwiazdy mogła rozjaśnić ciemności naszych serc, błogosławieństwo głosu Ojca mogło nas oświecić, a wino zbawienia rozradować – nalane dłonią Chrystusa.
Maksym bp Turynu
Tłumaczenie własne, źródło: Prydain - An excerpt from St. Maximus on the Epiphany
--Kamil M.
